Şu sıralar yoğun bir okuma programım var. Kolay kolay da dışına çıkamıyorum. Ancak Tûba Çandar'ın "Hrant" kitabı çıkar çıkmaz hemen onu bir araya sıkıştırdım. Çandar'ın daha önce de "Bir Hayat... Murat Belge" kitabını okumuş, çok beğenmiştim. Ancak bu sefer ki duygularım bir kitap beğenisinin çok ötesinde oldu.


Çandar Hrant Dink'in hayatını farklı yönlerden sergileyen bir çalışmaya imza atmakla kalmamış, üstüne bir de Hrant Dink şahsında son dönem  Türkiyesinin panoramasını çizmiş. Ararat'ın babasına babalar gününde yazdığı yazıdan tutun da, Hrant Dink'in kardeşi Yervant'ın "çocukluğumdan beri beni hep abim yıkadı, bense onu sadece 19 Ocak 2007'de yıkayabildim" serzenişine kadar kitapta alıntılanmayı hak eden pek çok anlatım ve yazı var. Ancak kitabı bir biyografinin kapsamıyla sınırlandırmak doğru olmaz. Bu kitapla hem Türkiyeli bir Ermeninin kişisel ve entelektüel hayatına tanıklık ediyoruz, hem de artık mızrağını çuvala sığdıramayan o derin yapının nasıl kurumsallaştığını görüyoruz. Tûba Çandar'ın kitabı ileride eminim Ermeni Sorununu ve Türkiye yakın tarihini çalışanların başucu kaynağı olacaktır.

Hrant Dink'in sahiciliğini çok iyi yansıttığını düşündüğüm, kitapta da ayrıntılarıyla anlatılan "Su Çatlağını Buldu" hikayesini burada bir kez daha paylaşmak istiyorum.