Bloglar çıktığından beri uzmanlıkların da eski anlamı kalmadı. Eskiden her disiplin kendi söylemini öyle kurguluyordu ki, diğer her mümkün söylem ancak bu disiplinlerin üstünlüğünü kabul ettiği oranda var olabiliyordu. Hukukun siyaset, bilimlerin diğer disiplinler ve bilme biçimleri üzerinde kurduğu hakimiyet elbette ki belli bir tarihselliğin ürünü ve uzun uzun incelenmeye değer. Ama her alanın kendini, kendi uzmanları üzerinden meşrulaştırdığı da bir gerçek. Sinema yazarı bir tek o sinema yazsın; hukukçu, kimse onun alanında fikir beyan etmesin; bilim insanı, bilime dair her şey ilk önce ona sorulsun ister.



Böylece bilgi dolaşımı bir anlamda bu teknokratlar üzerinden sağlanır. Ancak bloglar pıtrak gibi çoğaldığından beri bu ilişkinin eskisi gibi olmadığı söylenebilir. Artık herkesin her alana dair söyleyecek bir şeyleri var; hiç kimse tek bir söze itibar etmiyor. Herkes araştırıyor, öğreniyor, bildiklerini başkalarıyla paylaşıyor. Siyaset alanı da sadece bürokrat siyasetçilere bırakılamayacak denli genişledi. Ancak bu genişlemeyi karşılayacak kurumsal yapıların henüz tam olarak oluşmamış olması sıkıntı yaratıyor. Her daralma, yeni imkanlar; her imkan yeni iktidar yapıları demek. Bu yüzden hem bir yandan yeni imkanlara kuşkuyla yaklaşmak, hem de “neler yapılabilir” sorusunu sonuna kadar sormak gerekiyor. Blog dünyası içinde rahatlıkla kaybolunabilecek denli geniş. Öte yandan iktidarı sorgulayan, kendi dilini yaratan bir toparlanmaya doğru gidiyor gibi de gözüküyor.